Halfoogst

We zijn halfweg augustus en alles loopt zowat op zijn einde: in Oostende is het de laatste dag van de Paulusfeesten, de boeren vieren dat het halfoogst is en in Leffinge zijn er vandaag Oogstfeesten. Ik laat het allemaal aan mij voorbijgaan dit jaar.

Deze middag maakte ik een wandeling onder meer op de dijk van Middelkerke. Daar kwam ik een lieve collega tegen, zij was deze morgen in Koksijde vertrokken en moest nog naar Bredene. Ik heb mijn wandeling afgesloten met een bezoek aan de donkenput (dit is een scheefgezakt waterreservoir, waarin je een duizelig gevoel krijgt).

Toen ik weer aan mijn huis kwam deed het een flinke regenbui. Net wat we nodig hebben: water voor de planten en het gras. Veel was het niet, hopelijk krijgen we nog wat regen deze week want de aarde smeekt erom!

Waar was ik gebleven?

Pas gisterenavond, ik stond al op het punt te gaan slapen, dacht ik plots aan het posten van een bericht op mijn blog. Ik doe het morgen en ben in mijn bed gekropen. Bij deze voeg ik de daad bij het woord en schrijf alsnog een stukje.

De afgelopen dagen was ik vaak de sociale media aan het bekijken: Facebook en Instagram. De rest doe ik niet aan mee, of ik zat heel de dag aan mijn smartphone gekluisterd. Zo was ik afwezig in het ware leven en opgeslorpt door de vele parallelle levens op het net. Het is niemand opgevallen.

Verder heb ik vandaag geen plannen. Misschien zal ik eens kijken om een omslag voor mijn beeldroman uit te werken: een illustratie voor de cover maken en een flaptekst voor de achterzijde verzinnen, dat zou nog moeten lukken.

Als een mens maar kan dromen

De mensheid draait op dromen en hoop. De meeste mensen werken hard om hun dromen te realiseren, eens ze voorbij het punt van het overleven gekomen zijn — die mensen hopen op een beter leven. Zoals het spreekwoord zegt: “Hoop doet leven.” De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het maken van illustraties. Ooit hoop ik een beeldroman uit te laten geven.

Tekenen en schrijven, eten en drinken voor mijn geest, houden me op de been. Mijn blog is een voorbeeld hiervan. Het schrijven brengt me tot rust en laat me mijn gedachten kanaliseren. Tekenen daarentegen brengt me in een flow, laat me even alles rondom mij vergeten. Dat werkt louterend: op reis in je eigen fantasiewereld.

Ondertussen tikt de klok genadeloos verder en ga ik door met het verzinnen van verhalen en het maken van illustraties. Wie weet vind je mijn verhalen op een dag in de betere boekhandel? Als een mens maar kan dromen …

Niet ophouden met spelen

Terwijl ik buiten de wolken gestaag zie voorbijtrekken, heb ik me aan het bloggen gezet. Gisterenavond heb ik naar een film over Coldplay gekeken: vier mannen met een plan richten een band op, de rest is geschiedenis. Ik heb een plan, maar zover als Coldplay zal ik het wellicht niet brengen, al weet je dat nooit als je maar hard genoeg je best blijft doen.

Soms voelt het alsof ik op de Titanic zit en de band die bleef maar spelen, tegen beter weten in. Verdrinken zullen we met zijn allen doen. Het klimaat is om zeep en iedereen doet maar net alsof zijn neus bloedt (een doekje tegen het bloeden en voordoen). Eén troost: de natuur heeft ons niet nodig.

Wie ligt er wakker van wat ik doe en of denk? Al probeer ik verhaaltjes te verzinnen, een tekening hierbij te maken of een foto te posten, het is allemaal van voorbijgaande aard. Net als het leven zelf. Je bent in het leven gesmeten, spartelt door een oceaan van mogelijkheden en vertrekt op een uur dat niemand het weet. Rest ons verder te spelen, lief te hebben en te geloven dat alles wel in orde komt!

Hittegolf

Terwijl de temperatuur buiten aan het oplopen is, hou ik me binnen in stilte bezig. Schrijven, dat is het hoofd leegmaken en lezen is het opnieuw vullen. Ik heb een overvloed aan lectuur liggen en een hoofd dat volzit. Ik kom er niet toe om afstand te nemen van een teveel aan informatie: teveel knipsels, papieren en tijdschriften; te weinig tijd.

Het is stil in huis, de muziek heb ik afgezet, het hoofd zal en moet rust vinden. Straks zet ik me even aan het mediteren, dat is me ook al veel te lang geleden — ergens van begin mei. De weken gaan open en dicht, voor je het goed en wel beseft is de vakantie halfweg.

Naast het drinken van water — ik werk watergekoeld — en het zo weinig mogelijk bewegen, probeer ik de hitte de baas te blijven. Ik voel me loom en besluiteloos, toch doe ik verder: stapels maken, tijdschriften doornemen en papieren opruimen. Zo kan ik nog wel even verder doen tijdens deze hittegolf.

Zomertijd

Het is vandaag Vlaamse feestdag en rustdag in de Tour. Ik neem ook wat rust. Het is puffen en blazen en de warmste dagen moeten nog komen. Verder vul ik mijn dagen met het aanvullen van een persoonlijke site en plantjes water geven. Anders hoor je me niet klagen.

Deze morgen, voor de verandering, heb ik een planning gemaakt, zo ver zo goed. Straks kijk ik om een kaartje te maken voor een verjaardag. Kleine kinderen worden veel te snel groot. Dat zegt ook wat over mezelf; het volgende decennium zit eraan te komen, nog even genieten om veertiger te zijn.

Voor de rest heb ik weinig te melden. Al blijf ik dromen om al mijn projecten te kunnen realiseren. Misschien moet ik eens snijden in een aantal van die zaken, wegens niet meer relevant of onbelangrijk. Ik neem mijn organisator erbij en zal enkele knopen doorhakken.

Oeps ik deed het opnieuw

Maandag, schrijfdag, maar gisteren even niet. Ik was de hele namiddag buiten: ik heb in de tuin gewerkt, onkruid uitgedaan en het gras afgereden. Ik was behoorlijk zacht toen ik terug naar mijn huis reed. Terug thuis had ik het lumineuze idee om mijn Drupalsite te updaten naar de laatste versie.

Dinsdag en zes uur verder is het me gelukt om alles terug in orde te krijgen. Een lesje in rechten op bestanden en folders, en eigenaarschap was het. Ik ben maar een trage leerling, die het vooral moet hebben van proberen en testen. Een echte linux systeemadministrator had het in enige minuten geklaard.

Deze middag zal ik wat oude computertijdschriften opdoeken en kijken naar de aankomst van de vierde rit van de Tour. Zal het deze maal wél prijs zijn voor Wout Van Aert? Na drie keer een tweede plaats? Ik hoop het voor hem, hij verdient een ritzege in de gele trui!

Verlangen naar rust

Gisteren, ik moet het toegeven, heb ik niet aan mijn blog en schrijven gedacht. Andere dingen, lees computerperikelen, hielden mijn aandacht vast. Ik ben bezig met Docker en containers. In het kort: software nabootsen in een virtuele omgeving. Ik wist dat het bestond maar had er nog geen ervaring mee.

Ik was zelfs zo bezig moet opzoeken en testen dat het veel te laat was eer ik huiswaarts keerde. Bij gevolg was ik laat terug in mijn huis. Ik had me voorgenomen om hierna niet meer verder te doen aan mijn computerproject, maar dat was buiten de aard van het beestje gerekend.

Ik beken, er zit een insect in mijn hoofd en die piept aldoor: zoek dit nog eens op of probeer dat nog eens uit. Voor je het weet is het alweer veel te laat en tijd om te gaan slapen, want ’s morgens moet je er vroeg uit. Rust en vrede dat heb ik nodig voor het ogenblik, en zeeën van tijd.

Slapend rijk worden

Deze ochtend werd ik wakker voor mijn wekker het sein gaf om op te staan. Ik draaide me nog even om en was in terug in dromenland toen de wekker finaal afging. Het rotte van de zaak is dat ik me amper kan herinneren wat deze laatste droom was. Het leek me een ingewikkeld iets.

Dan heb ik maar de dag bij de horens gevat, want zeg nu zelf van slapen zal je niet snel rijk worden. Zeker nu de rente stijgt en de beurs aan het zakken is. Dat de economie maar snel weer op zijn normaal peil terugkeert zodat de consumptie- en andere prijzen wat stagneren.

Sinds de oorlog in Oekraïne is het er niet beter op geworden: voedsel- grondstofprijzen die als paddestoelen de lucht inschieten, de energie is haast niet meer te betalen is en dat allemaal door een oorlog om niks. Miserie en verderf dat is wat oorlog voortbrengt!

Even vergeten

Toen ik op mijn fiets naar huis reed dacht ik eraan dat we al donderdag waren en ik maandag niks geschreven had op mijn blog. Daarmee doe ik het nu direct, want van uitstel komt afstel, ik ken mezelf.

Terwijl ik de laatste dagen vaak in mijn tuin bezig was, was het deze avond niet anders. Even de plantjes verzorgen, water geven en onkruid uittrekken. Zo is het snel laat en terug tijd om te slapen.

Gisteren heb ik dan mijn Raspberry Pi ingesteld als mediaplayer. Zo kan ik muziek van het internet — boe FM, lang leve het digitale tijdperk — en mijn netwerkschijf op mijn hifi-installatie afspelen. Tijd verder te doen…